condono

con-dōno, āvi, ātum, 1, v. a.

I.

Aliquid (aliquem) alicui, to give something to one, to present, deliver up (in good prose; most freq. in Cic.; not in Quint.).

A.

In gen.

1.

Prop.:

pallam,

Plaut. Men. 4, 2, 94:

pateram tibi,

id. Am. 1, 3, 38:

apothecas hominibus nequissimis,

Cic. Phil. 2, 27, 67:

omnia certis hominibus (corresp. with dare),

id. Agr. 2, 6, 15:

facultas agrorum suis latronibus condonandi,

id. Phil. 5, 3, 6 Wernsd. N. cr. (cf. Zumpt, Gram. §

661): hereditatem alicui (praetor),

to adjudge, id. Verr. 2, 1, 41, § 105.—

2.

Trop., to give up, surrender, deliver up, sacrifice, devote, bring as an offering:

aliquid dicioni, judicio potestatique alicujus permittere et condonare,

Cic. Agr. 2, 15, 39:

aliquid potentiae alicujus,

id. Fam. 5, 18, 2:

consuli totam Achaiam,

id. Dom. 23, 60:

aliquem cruci,

Plaut. Rud. 4, 4, 26:

omnes inimicitias rei publicae,

Cic. Phil. 5, 18, 50:

ne patiamini M. Caelium libidini muliebri condonatum,

id. Cael. 32, 78: ut M. Aemilius cum suā dignitate omni... vanissimae genti condonetur, id. Scaur. 22, 45; cf.:

seque vitamque suam reipublicae,

Sall. J. 79, 9:

suum dolorem ejus voluntati ac precibus,

Caes. B. G. 1, 20.—

B.

Esp., to give a debt to one, i. e. to remit, acquit from.

1.

Prop.:

pecunias creditas debitoribus,

Cic. Off. 2, 22, 78.—More freq.,

2.

Trop.

a.

To pardon, remit an offence:

ut crimen hoc nobis condonetis,

Cic. Mil. 2, 6:

uti Jugurthae scelus condonaretur,

Sall. J. 27, 2.—

b.

To pardon, refrain from punishing a crime out of regard or favor: meam animadversionem et supplicium, quo usurus eram in eum, remitto tibi et condono, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 2:

alterius lubidini malefacta condonare,

Sall. C. 52, 8:

tres fratres non solum sibi ipsis, neque his tot ac talibus viris, neque nobis necessariis suis, sed etiam rei publicae condonaveris,

Cic. Lig. 12, 36:

non sibi ac defensioni suae condonatum esse Oppianicum,

id. Clu. 39, 109:

datus est tibi ille, condonatus est ille,

id. Planc. 31, 75; id. Fam. 13, 73, 2:

filium sibi,

Liv. 3, 12, 8:

unum tot Claudiis deprecantibus,

id. 3, 58, 3:

Divitiaco fratri (sc. Dumnorigem),

Caes. B. G. 1, 20 fin. —

II.

Aliquem aliquid or absol., to present one with something (only in the foll. exs.):

si quam (rem) debes, te condono,

Plaut. Bacch. 5, 2, 24; so id. Pers. 5, 2, 36:

argentum, quod habes, condonamus te,

Ter. Phorm. 5, 8, 54: aurum aliquem, Afran. ap. Non. p. 497, 29.— Pass. impers., with acc. of thing:

habeo alia multa quae nunc condonabitur,

Ter. Eun. prol. 17.